شروع قیمت از 1700 دلار

کوتاه درباره صدابرداری فیلم کوتاه

چرا باید بعد از پایان فیلم‌برداری و هنگام مونتاژ اشکالات را تصحیح کرد زمانی که می‌توان به وقت فیلم‌برداری از انجام دادن آن‌ها اجتناب کرد. اغلب اوقات درگیر این هستیم که دوربین خوب با کیفیت بالایی داشته باشیم، تمام مشخصات تکنیکی آن را به دقت مطالعه می‌کنیم، مثل توانایی ضبط ۴K و غیره، اما به ضبط صدا اغلب کمتر دقت می‌کنیم. شاید دوست دارید فیلم صامت ضبط کنید…

غیر از چشم، فیلم‌های بلند و کوتاه، برای گوش‌های ما نیز پرداخته می‌شوند.

صداهای پیش‌زمینه، وزوزها، صدای کوچک و کم اشیا، تمام عواملی هستند که می‌توانند از کیفیت فیلم ما بکاهند. در زندگی‌های روزمره تصور می‌کنیم این اصوات وجود ندارند، اما ما هرگز در سکوت مطلق نیستیم. چرا باید به تصحیح آن‌ها بعد از فیلم‌برداری بپردازیم زمانی که امکان آن‌را داریم  تا در حین کار آن‌ها را حذف کنیم یا نادیده بگیریم. چند نفر از ما فراموش می‌کنند تا صدای محیط را ضبط کنند؟ (شاید خیلی‌ها ندانند از چه حرف می زنیم)…

میکروفن استاندارد در بیشتر دوربین‌های فیلم‌برداری، در اغلب موارد، کیفیتی دارد که در خور استانداردهای اجرایی نیستند. به همین جهت لازم است تا یک و یا چند میکروفن دیگر خریداری یا اجاره شود، تا بتوان آن‌ها را به هم مرتبط کرد، البته اگر مرتبط کردن آن به دوربین قبلاً طراحی و پیش بینی شده باشد، در غیر این صورت می‌توان از یک ضبط کنندهDAT   و یا Minidisc استفاده کرد.

هر میکروفن «جهت» خاص خودش را دارد، و می‌توانیم آن را با زاویه‌ی باز لنز هم‌سو کنیم. دوربین‌های فیلم‌برداری ارزان قیمت میکروفن‌هایی دارند با توانایی گیرایش امواج از جهات مختلف، یعنی توانایی گرفتن صداهایی را دارند که از جهات مختلف بر می‌خیزند. همانطور که می‌دانید این دقیقاً مطلوب نیست. اگر می‌خواهیم صحنه‌ای در یک سالن رقص ضبط کنیم، در حالی که همه در حال رقصیدن هستند، میکروفنی با چنین مشخصاتی می‌تواند خواسته‌ی ما را برآورده کند، اما اگر بخواهیم دیالوگ بین دو نفر که در حال رقص هستند را بگیریم، هنگام پخش فیلم کلامی از واژگان رد بلد شده بین بازیگران را نخواهیم شنید… گر چه در حقیقت این همان اتفاقی است که به واقع در آن سالن رقص اتفاق می‌افتد. بنابراین باید از میکروفن دیگری استفاده کنیم.

بی‌آنکه بخواهیم به صورت خیلی تکنیکی به ترکیب میکروفن‌ها بپردازیم، (این وظیفه‌ی کسی هست که می‌خواهد کار تکنسین صدا را انجام دهد و باید به دقت به مطالعه در این باره بپردازد) به سادگی می‌توانیم بگوییم که چند نوع میکروفن وجود دارد:

• میکروفن‌های «تک جهتی»: این میکروفن‌ها قابلیت ضبط صداهایی را دارند که میکروفن به سمت آن‌ها جهت‌گیری شده است. از این میکروفن‌ها اغلب برای کارهای مستند استفاده می‌کنند و همچنین در مواقعی که دوربین با موضوع (جسم یا شیئ) فاصله‌ی قابل توجهی دارد. فاصله موضوع بسیار مهمی‌ست، چرا که هر میکروفن مشخصات خاص خودش را دارد، بنابراین شناخت محیطی که درآن ضبط می‌کنیم حائز اهمیت است تا جلوتر مجبور به رفع و رجوع مشکلات دیگری نشویم. در دفترچه راهنما معمولاً درباره بهترین شرایط استفاده از میکروفن‌ها توضیح داده شده است. به رغم مشخصات تکنیکی و جهت‌یابی‌ها، قیمت میکروفن‌های تک سویه‌ی ساده‌ی «کاردوید»، کاردویدهای فوق‌العاده و بیش از حد کاردوید متفاوت است.
• میکروفن «اسلحه‌ای»: بلند و نازک‌اند و اغلب به عنوان یک آکساسوار از طرف کارخانه‌های تولید کننده عرضه می‌شوند، و از آن‌ها برای ضبط استریو استفاده می‌کنند. از این میکروفن می‌توان به مانند میکروفن‌هایی که آن‌ها را به پایه می‌بندند استفاده کرد، و کسی که تکنسین صدا و بوم است، می‌داند از آن کجا و به چه طریقی استفاده کند: چطور آن را بچرخاند، و به چه فاصله‌ای آن را در مقابل شخصی که سخن می‌گوید قرار دهد. باید دقت داشته باشد تا سایه‌ی میکروفن روی شخصی که صدایش ضبط می‌شود نیفتد و مشخصاً میکروفن را باید با فاصله‌ای نگه دارد تا در قاب تصویر هم جا نگیرد.
• میکروفن «کلیپسی» (Lavalier): آن‌ها را هر روزه در برنامه‌های تلویزیونی می‌بینیم که مجریان و مهمانان آن‌ها از این تکنولوژی استفاده می‌کنند. این میکروفن‌ها هم در حقیقت امواج مختلف را که در جهات گوناگون هستند (البته آن‌هایی که در فاصله کمی هستند) ضبط می‌کند. آن‌ها را اغلب با فاصله کم و نزدیک دهان کسی که حرف می‌زند ثابت می‌کنند. این دسته از میکروفن‌ها صدای محیط را تا جایی که به آن‌ها به شدت نزدیک نیست ضبط نمی‌کنند. برای استفاده درست از این میکروفن‌ها می‌بایستی میکسر هم داشت. از این میکروفن‌ها می‌توان چه با وصل کردن سیم وچه با استفاده از سیستم وایرلس استفاده کرد. در این مورد دوم، شخص به جز میکروفن می‌بایستی فرستنده کوچکی نیز با خود داشته باشد؛ تکنسین صدا گیرنده‌ای به دستگاه میکسر وصل می‌کند همگام با فرکانس فرستنده. اگر از این سیستم برای ضبط استفاده می‌کنید باید در نظر داشته باشد که هر آن احتمال دخول امواج دیگر در کار هست و می‌تواند خروجی کار را نامطلوب کند. در نظر داشته باشید که تهیه آخرین مورد ذکر شده هزینه‌ی بالایی نیز دارد.

زمانی که قصد خرید میکروفنی خارجی داریم باید حتماً دوربین خود را نیز همراه داشته باشیم، چرا که همیشه  اتصالات صوتی، ساده و در دسترس نیستند.  اتصالات می‌توانند با هم منطبق باشند، اما اطمینان ۱۰۰% وجود ندارد که خروجی‌ها هم با هم منطبق باشند. در حقیقت خروجی‌ها می توانند خطی باشند، برای سیگنال‌های صوتی قوی و یا می‌توانند میکروفونی باشند برای سیگنال‌های ضعیف‌تر که توسط یک تقویت‌کننده قوی شده باشند. اتصالات میکروفن را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد: دوربین‌هایی که در حالت عادی دو ورودی میکروفن Jack و یا Mini jack دارند، «اتصال نامتعادل» دارند، در حالی که دوربین‌هایی که دارای XLR هستند معمولاً «اتصالات متعادل» دارند.

این سخت بود؟ فکر نکنم… همیشه در نظر داشته باشید که برای داشتن صدایی مناسب همواره از متخصصین این زمینه بهره بگیرید که توانایی مقابله با تمام مشکلات ریز و درشت را در حین انجام کار داشته باشد و البته با وسایل مورد نیاز برای آزمایش کردن. برای مثال اگر دوربینی دارید با وروودی Mini jack و میکروفنی دارید با خروجی XLR، می‌بایستی اتصالاتی وجود داشته باشند تا بتوانند امکان استفاده از این دو تکنولوژی را فراهم سازند.